فخرالسادات حلمی - آموزش و پرورش سبزوار- دبیر اقتصاد و مدرس دانشگاه فنی و حرفه ای سبزوار
محمداسماعیل نصرآبادی - مربی گروه صنایع غذایی، دانشکده فنی دختران نیشابور، دانشگاه فنی و حرفه ای، استان خراسان رضوی، ایران

طبیعت و محیط زیست موهبتی خداوندی است. محیط زیست محل زندگی و تامین کننده اصلی ترین نیازهای انسان است. برای حفظ چنین میراث گرانبهایی باید همه اقشار مشارکت داشته باشند. فرهنگ عامل اصلی و موتور توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست محسوب می شود. بهبود محیط زیست زمانی حاصل خواهد شد که محیط طبیعی و فرهنگی انسان با هم مرتبط باشند. سنگ بنای فرهنگ سازی را باید در آموزش و پرورش گذاشت. آموزش و پرورش در این مقوله نقش اساسی و کلیدی برعهده دارد زیرا آگاهی زیست محیطی و شناخت مسایل زیست محیطی، متغیر تاثیر گذار بر رفتار های زیست محیطی بوده و تاکید می ورزند که برای اصلاح کنش انسانی، آموزش زیست محیطی ضرورتی بوده و تنها در پرتو این نوع آموزش هاست که بسیاری از بحران های زیست محیطی حل می شود. اصولا برای ایجاد توسعه فرهنگی سه رویکرد مطرح است: رویکرد مبتنی بر قانون ، رویکرد مبتنی بر اخلاق و رویکرد مبتنی بر آگاهی . رویکرد مبتنی بر آگاهی در مقایسه با دو رویکرد دیگر قابلیت تاثیرگذاری بسیار عمیق تر در جامعه دارد. آموزش وپرورش که یکی از مهم ترین مجریان آموزش و ایجاد فرهنگ در جامعه است، می تواند از این رویکرد در جهت توسعه فرهنگ حفاظت محیط زیست بهره برداری کند. برای دستیابی به نتایج مطلوب در جهت ایجاد فرهنگ صحیح در هر زمینه، نیاز به ارتباط و تعامل دستگاه های متولی آموزش و پرورش است و ارتباط تنگاتنگ دو سویه می تواند بسترهای مناسب آموزش رفتارهای مناسب و مورد نظر را در فرهنگ جدید در بین کودکان و نوجوانان و در نتیجه بین افراد جامعه فراهم سازد.

آموزش و پرورش، فرهنگ، محیط زیست