ارزیابی و تحلیل مکانی آسیب پذیری بافت فرسوده شهری در مقابل زلزله با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی، مطالعه موردی: شهر بروجرد

کشور ایران جزو مناطق زلزله خیز جهان است. بسیاری از شهرهای ایران بر روی پهنه هایی با خطر نسبی متوسط و زیاد زلزله واقع شده اند. لذا برنامه ریزی با هدف مدیریت بحران و تخمین ریسک زلزله همواه یکی از دغدغه های اصلی برنامه ریزان و مدیران شهری بوده است. بنابراین بررسی و تعیین وضعیت زلزله خیزی مناطق مختلف از نظر مدیریت بحران قبل از وقوع زلزله مهم می باشد. در این راستا آمادگی مقابله با بحران زلزله از طریق شناسایی نقاط آسیب پذیر و برنامه ریزی برای اصلاح آنها در جهت کاهش آسیب های ناشی از زلزله موثر است. سیستم اطلاعات مکانی می تواند به عنوان علم و فن آوری بهینه در جهت ساماندهی و تجزیه و تحلیل جامع و سریع اطلاعات و کمک به اخذ تصمیمات سریع و در عین حال صحیح در مدیریت بحران مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق به منظور ارزیابی و تعیین مناطق مستعد زلزله ابتدا شاخص های آسیب پذیری شناسایی شده و با استفاده از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی، وزن شاخص ها بدست آمده است، سپس لایه ها در محیط سیستم اطلاعات مکانی هم پوشانی وزن دار شده و در نتیجه میزان آسیب پذیری شهر بروجرد در برابر زلزله و نواحی آسیب پذیر مشخص شده است. نتایج نشان می دهد که نواحی 1،2،3،4،6،9 و بخش هایی از شمال ناحیه 7 در مقابل زلزله آسیب پذیرتر هستند.

کلیدواژه ها:

زلزله ، بروجرد ، تحلیل سلسله مراتبی فازی