فاطمه ترابی - مدیر گروه کارشناسی پیوسته و ناپیوسته معماری دانش پژوهان پیشرو
مهسا یوسفی - دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی، موسسه آموزشی دانش پژوهان پیشرو، اصفهان
زهرا بادیاب - دانشجوی کارشناسی مهندسی معماری، موسسه آموزش عالی دانش پژوهان پیشرو، اصفهان

امروزه فضاهای شهری اغلب متناسب با نیازها و الگوهای رفتاری شهروندان شکل نگرفته اند و تجربه شهروندان از فضاهای شهری عمدتا چیزی بیش از محورهای عبوری و یا تجاری غیر مجهز و فضاهای تعریف نشده یا بدون کیفیت های محیطی نمی باشد. نقش فضاهای شهری به ارتباط دهنده بین مقصدها تقلیل یافته است و زندگی اجتماعی در آنها جریان ندارد. مهم تر از همه احساسی است که توسط شهروندان از حضور در چنین فضاهایی تجربه می شود. در حقیقت عدم توجه و حس تعلق به عرصه های عمومی آن ها را به فضاهایی متروک تبدیل کرده است، که تنها فضاهایی برای حرکت هستند نه ماندن. عدم وجود جریان زندگی اجتماعی در فضاهای عمومی، باعث جداسازی جریان مردم از محیط و هم چنین از یکدیگر شده است و نتیجه ان ظهور نابسامانی ها در کالبد و ایجاد ناهنجاری های اجتماعی در فضای عمومی است. در این تحقیق سعی بر ان است که با توجه به اصول و معیار های رویکرد خلق مکان و ایجاد رابطه پویا بین ابعاد کالبدی، عملکردی و معنایی، به تحلیل مقایسه ای فضاهی شهری ایرانی و خارجی موفق با تاکید بر اصول خلق مکان بپردازیم.

فضای شهری، فضا، فضای عمومی، خلق مکان، مکان سازی