ابراهیم بازرگانی - دانشجوی دکتری حکمت هنر دینی، دانشگاه ادیان و مذاهب قم

تفکیک میان زبان ادب و زبان خودکار پرسشی جدی در قلمرو مطالعات ادبی تلقی میشود؛ چرا که تکرار حضور شگردهای آفرینش ادبی در هر دو قلمرو، سبب دشواری در شناسایی دقیق ژانرهای ادبی از زبان خودکار می گردد. از اینرو لازم است ملاکها و سنجه هایی ارایه شود تا بدانها یک متن در بوته آزمایش قرار گیرد و شعر یا ناشعر بودن آن مشخص گردد. دکتر صفوی با رویکرد زبانشناسی و معناشناسی پرسش چیستی تمایز زبان ادب و زبان خودکار را میکاود. وی ارجاع به جهان ممکن را وجه تمایز می انگارد و در اینباره به استدلال می پردازد. این جستار بر آن است نوع رویکرد و نتیجه وی را بررسی و رخنه های موجود در آن را از طریق تحلیل استدلالها و نتایج آن نشان دهد. نتایج به دست آمده نشان میدهد: .1 نگاه صرف زبان شناختی به ادبیات مواجه با تحویلی نگری است .2 ارجاع به جهان ممکن نمی تواند معیار درستی برای تمایز بین دو زبان ادب و خودکار تلقی شود.

جهان ممکن، زبان ادب، زبان خودکار، زبانشناسی، کوروش صفوی، معناشناسی