فانتزی در داستان های عامیانه منطقه خور و بیابانک

فانتزی در لغت به معنی وهم و خیال است و در ساختار ادبی گونه ای است که از عناصر خیالی و غیر واقعی در آن به عنوان درونمایه ی اصلی استفاده میشود. آثاری که از واقعیت به دور است و با پناه بردن به نیروی تخیل، رویا، خواب و خیال سعی دارد، تصویر شگفت انگیز و نا آشنا را قانونمند جلوه دهد. خور و بیابانک به عنوان یکی از نواحی سرزمین کهن و متمدن ایران از نظر قصه های عامیانه پربار و غنی است اگر چه نویسندگان و روایت کنندگان این آثار معلوم نیستند، اما بعضی از قصه های عامیانه ی این منطقه توانسته است با بهره مندی از عناصر تخیل حال و هوای گذشته، شیوه زندگی، طرز تفکر و گرایش فکری این دیار را به خوبی نمایان سازد. این پژوهش بر آن است، تا نخست نظری دربارهی فانتزی دهد، انواع فانتزی را معرفی کند، سپس با تحلیل قصهی آهو، به استخراج عناصر فانتاستیک و خیالپردازانه ی آنها بپردازد تا حاصل کار را بتوان به همه ی داستانهای خور و بیابانک تعمیم داد.

کلیدواژه ها:

فانتزی ، انواع فانتزی ، تخیل ، ریالیسم جادویی ، قصه ی عامیانه.