بررسی کارکرد بلاغی گزاره های انشایی درمثنوی مولوی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 318

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCNRPL09_091

تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397

چکیده مقاله:

گزاره های انشایی یکی از مباحث مهم در علم معانی است. علمی که لایه های پنهانی زبان را می کاود و بلاغت سخن و کلام را افزون میسازد. علم معانی، دانش ادبیات زبان است. در بلاغت سنتی گزاره های انشایی را در برابرگزاره های خبری مطرح و آن را به انشای طلبی و غیرطلبی تقسیم می کنند که انشای طلبی شامل گزاره های امری و نهی، پرسشی، تمنی و ندا و دعا است. سخنوران در گذار خود از دستور و نحو، به حوزه نکته سنجی های بلیغ روی می آورند و حال و مقام مخاطب و موضوع، موجب میشود که گزاره های انشایی از ظاهر دستوری خود عدول کندو معنی معنی آن که همان کارکرد بلاغی کلام است چشمگیرشود. در این پژوهش، گزاره های انشایی داستان واره های موسی در مثنوی مولوی تحلیل و بررسی شد. با بررسی گفتمانها درجملات، معانی نهفته درکلام چندین برابربیشتر می شود؛ زیرا حیات اصلی زبان مدیون گفتگو است. دراین مقاله گفتگوهای موسی درمثنوی ازنظرجملات انشایی بررسی شد. مولوی ازکارکردهای ترغیبی و همدلی زبان بسیار بهره برده است که در گزاره های امری و ندایی و نیز پرسشی نمود یافته است تا شیوه خطابی و منبری خود را بلیغتر و موثرتر کند.

نویسندگان

صغری جلیلی جشن آبادی

مربی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور