بررسی ظرفیت های سینمایی داستان سیاوش از شاهنامه فردوسی

ذهنیت فردوسی در سرایش شاهنامه، ذهنیتی نسبتا تصویری وسینمایی است.او در توصیف نماهای دور ونزدیک، حرکت و سکون عناصر صحنه، تمرکز و تاکید بر جزییاتی از چهره وحالات شخصیتها در موقعیتهای خاص، تنظیم ارتفاع و فاصله روایت (دوربین) نسبت به موضوعات تصویری،رجوع به گذشته،توصیف همزمان دو رویداد موازی و... تا حد بسیار زیادی اصول و موازین هنر سینما را رعایت کرده است وبیشترین هنر او در تلفیق نماهای مختلف(دور،نزدیک و شناور)در توصیف صحنه های نبرد است.تراکم حضور این عناصر و تکنیکها و همچنین استفادخلاقه از آنها بیانگر ذهن جزیی نگر و تصویرپرداز فردوسی در سرایش شاهنامه است.

کلیدواژه ها:

تصویر ، فردوسی ، داستان سیاوش ، شگردهای سینمایی ، نما