محمدرحیم رهنما - گروه جغرافیای دانشگاه فردوسی مشهد

با توجه به آمار وارقام منتشره از سوی دستگاههای ذی ربط در زمینه عمران و نوسازی بافتهای فرسوده مراکزشهری ایران ، بیش از 87 هزار با فت فرسوده در بیش از 242 شهر شناسایی شده است. کندی حاکم بر روند نوسازی آنها ، لزوم تسریع در فرآیند احیای بافتهای فوق الذکر نه تنها نیازمند تدوین راه کارهای جدید داخلی، بلکه بهره گیری از تجربیات سایر کشورها و به ویژه کشورهایی با خصوصیات نسبی مشترک ونزدیک به کشور ایران نموده است. با توجه به ضرروت فوق الذکر، هدف این تحقیق ارایه تجربیات دولت ترکیه و شهرداری کلانشهر استانبول در باز ساخت فضای شهری به سوی کسب موقعیت یک " شهر جهانی" به جای امتناع از جهانی شدن می باشد. بنابر این ابتدا خلاصه ای از فراز و نشیبهای تاریخی ترکیه و کلانشهر استانبول در مسیر جهانی شدن بیان شده است. سپس اقدامات دولت ترکیه و این کلانشهر از دهه 1980 به این طرف در زمینه جهانی شدن استانبول بیان شده است . همچنین چالشهای فرا روی دولت محلی این کلانشهر 12,5 میلیون نفری که بیش از نیمی از ساکنان آن در مساکن غیر قانونی زندگی می کنند ، تشریح شده است. که از جمله این چالشها ، عدم شفافیت و ابهام در مشارکت مستقیم شهروندان و کمبود قوانین تبدیل استانبول به یک مرکز جهانی می باشد. نهایت اینکه دلایل عدم موفقیت اقدامات شهرداری کلانشهر استانبول از قبیل: "عدم جذب مشارکت محلی " ، "نادیده گرفتن سرنوشت مستاجران"و گروههای آسیب پذیر و ساکنان کم درآمد " و " از بالا به پایین بودن برنامه ها وپروژه ها " بیان شده است.

استانبول ، بازساخت فضایی ، جهش شهری ، جهانی شدن