فاطمه فرزین - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد واحد رودهن

خوانش بینامتنی، مخاطب را از ارتباط یک متن با متون دیگر آگاه میکند. مقاله حاضر، تلاشی است برای یافتن ردپای متون دیگر یا به عبارتی بینامتنیت روایت طوفان در متون اسطوره ای و دینی. طوفان جم، طوفان دیوکالیون، طوفان مانو، طوفان زیوسودرا و طوفان اوتناپیشتیم جزء روایات اسطورهای است و طوفان نوح (ع) در تورات و قرآن جزء روایات دینی محسوب میشوند. داستانهای طوفان به دلیل داشتن عناصر شگفتانگیز، برای کودکان جذاب هستند؛ اما مناسب ترین آنها برای کودکان، داستان طوفان نوح است که در کتب مقدس به آن اشاره شده است. انگیزه اساسی طوفان، نابودی بشریت است؛ وسیله انجام این کار در درجه دوم اهمیت قرار دارد. به جز طوفان جم، بقیه طوفانها به وسیله فوران آب به وجود آمدند. طوفان جم، حادثه ای است که بر اثر ذوب برفها شکل گرفته است؛ برفهایی که دیو ملکوسان به وجود آورد. زمستان ملکوسان بی شباهت با زمستان فیمبول در اسطوره اسکاندیناوی نیست. این دو زمستان که صورت اولیه خود را حفظ کرده اند اسطوره هایی هستند که احتمالا به زمان هند و اروپاییان باز میگردد. در این مقاله ابتدا داستانهای طوفان معرفی میشوند سپس در یک بررسی تطبیقی، وجه شباهتها و تفاوتهای داستان طوفان در متون اسطورهای و دینی مورد بررسی قرار می گیرد. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است که با استفاده از شیوه کتابخانه ای و فیش برداری، اطلاعات مربوطگردآوری شد.

بینامتنیت، طوفان، متون اسطوره ای، روایات دینی