سمیه حمیدی - استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه بیرجند
کاظم سرزهی - کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران

از جمله مسایل مهم زندگی عشایر ایران، مساله امنیت بوده است. در دوره پهلوی به واسطه سیاستهای یکجانشین کردن عشایر و برنامه های مدرنیزاسیون این رژیم، دغدغه ناامنی و بیثباتی در زندگی ایلی تشدید شد که این امر در شکلدهی فرهنگ سیاسی آنان موثر بوده است. مساله نوشتار حاضر بر این اساس است که ساختارهای سیاسی- اجتماعی چه نوع باورهایی را در عرصه فرهنگ سیاسی تولید میکردند که موجب بروز ناامنی در صحنه زیست ایلی میشد. دستاورد نوشتار حاضر آن است که فرهنگ سیاسی متاثر از فضای اجتماعی-سیاسی و باورهای فکری- فرهنگی معنایی که به عرصه زندگی ایلی تحمیل می کند؛ چیزی جز ناامنی نبوده است. ساخت ایلی در آن بره ه زمانی ساختی بسته بود و ساختار اجتماعی-سیاسی آن زمان نیز در خود عناصری مانند غارت، چپاولگری، ضعف دولت در تامین امنیت، شخصی شدن قدرت و قانون، فساد نخبگان سیاسی را بازتولید مینمود. نوشتار پیش رو در تلاش است با بهره گیری از مدل تحلیلی بازاندیشی و مبتنی بر تفسیر انتقادی زمینه های ناامنی را در فرهنگ سیاسی عشایر عصر پهلوی با تکیه بر رمان کلیدر که از رمانهای ریالیستی مهم سیاسی- اجتماعی آن دوران است مورد بررسی قرار دهد.

فرهنگ سیاسی، کلیدر، امنیت، هویت، عشایر