کارکرد نقاب در شعرهای روایی م.سرشک

شاعران از شگردهای بلاغی مختلف اعم از سنتی و جدید بهره میجویند؛ البته هریک از این شگردهای بلاغی کارکردهای متفاوتی ایفا میکنند. استفاده از شگردهای بلاغی جدید عمدتا توسط شاعران معاصر صاحب شعر در اعماق وقتی عملی میشود که شگردهای سنتی دیگر پاسخگوی نیاز شاعر معاصر نیست، یکی از این شگردهای بلاغی جدید نقاب است. شفیعی کدکنی به صورت هوشمندانهای از نقاب و گونه های مختلف آن در اشعار خویش بهره می جوید. ما در این جستار سعی کردهایم ضمن بررسی این شگرد و گونه های مختلف آن در شعر م. سرشک این دقیقه را تبیین کنیم که شاعر از آن برای به کارگیری دو عنصر مهم: روایت و گفتگو سود جستهاست. بهرهمندی از نقاب در اشعار م.سرشک سبب آفرینش شعرهای روایی در آثار او میشود. روایت سیالیت دارد و ایستا نیست و ابزاری است برای خلق تفکر فعال در حل مسایل معاصر شاعر. ادراک بعد زمان و بعد مکان را به همراه دارد، جهان شمول است و در همه جا هست، همانند زندگی ساری و جاریست و به دلیل ازلی بودن ویژگی مختص انسان به حساب میآید. همچنین ابزار قدرت است؛ برای بیان نیات شاعر. عنصر گفتگو در روایت حاصل اندیشه و تفکر شاعر بر موضوع چه گفتن و چگونه گفتن است، زیرا عدم گفتگو به میزان قابل توجه ی از سیالیت و تحرک روایت میکاهد و جنبه ی تکرار و یکنواختی را برای آن رقم می زند.آمیزش عقلانیت و تخیل در اشعار م.سرشک به واسطه ی زنجیره ی نقاب و روایت و گفتگو بستری فراهم می آورد تا شاعر از خلل آن بتوانند هنر را به مثابه ی یک کنش ارتباطی به کار گرفته،با مخاطب خویش رابطه برقرار نماید و پیامهای خود را در پوستهو لایههای این هرسه یعنی نقاب و روایت و گفتگو به خواننده منعکس و منتقل نماید.در انتها بایدیادآور شد که روایت بازنمایی غیرفریبنده در جهت آگاهی مخاطب به مسایل عصر خویش است.

کلیدواژه ها:

نقاب ، م.سرشک ، شعرمعاصر ، روایت ، گفتگو