تحلیل خودکشی صادق هدایت از منظر جامعه شناختی و روان شناختی با بررسی آثار داستانی او

آثار ادبی که از هر نویسنده ای باقی میماند، بیانگر افکار و روان آدمی هستند که با مخاطبان خود در میان میگذارد. صادق هدایت ازجمله بزرگان داستان نویسی ایران است که همواره از بعد روانی آثار او را مورد تحلیل قرار دادهاند و قضاوتهای درست و نادرستی نیز در این حوزه انجام گرفته است؛ اما بعد دیگری از آثار داستانی او که در این پژوهش مورد تفسیر قرار گرفته، بعد خودکشی هدایت است. این آثار وجه روانی و جامعه شناختی خاص خود را دارند که با تحلیل این آثار بر اساس عوامل جامعه شناختی و روانشناخی خودکشی، با تکیهبر نظرات و آراء صاحبنظران و اندیشمندان مقوله خودکشی، امیل دورکیم و ادوین اس اشنایدمن ، میتوان به قضاوت درستی در باب خودکشی هدایت دستیافت. این تحلیل مشخص میکند که از بعد جامعه شناختی، فردگرایی مفرط و اوضاع نابسامان اقتصادی، و از منظر روانشناختی، رواندرد، ناامیدی و نیازهای ناکاممانده، سبب بروز میل به خودکشی در هدایت شده است.

کلیدواژه ها:

خودکشی ، جامعه شناسی خودکشی ، روان شناسی خودکشی ، خودکشی هدایت.