بررسی وضعیت های نمایشی در شاهنامه فردوسی بر اساس الگوی ژرژ پولتی

اغلب نویسندگان رمان، نمایشنامه و داستان کوتاه،سوالاتی درباره پیرنگهای دستنخورده مطرح میکنند و پاسخ میشنوند که هیچ پیرنگ تازهایوجود ندارد. نویسندگان معمولا پی رنگهای خود را از تعدادکمی از وضعیتهای سی و ششگانه به دست می آورند، شخصیتها را تغییر میدهند، نقشها راجابجا میکنند و به درون مایه های کلاسیک شکل جدید می بخشند. پی رنگها چگونه شکل میگیرند آیا واقعا پی رنگهای جدیدی برای داستان و نمایش وجود ندارد الگوی سی و ششگانه وضعیتهای نمایشی پولتی به این نکته اشاره دارد که تمامی موقعیتهای نمایشی در همین تعداد و با همین کیفیت در جهان وجود دارد وعلیرغمتلاش دیگران هیچکس نتوانسته موقعیتهای جدیدی کشف و خلق نماید. این تحقیق تلاش دارد با استفاده از روش کتابخانه ای و تحلیل، این وضعیتها را در شاهنامه فردوسی مورد بررسی قرار دهد.اغلب تحقیقات مربوط به شاهنامه وموقعیتهای نمایشی یا سینمایی و حتی داستانی جسته وگریخته به داستانهایی خاص از شاهنامه محدود شده است و هیچگاه از منظر سی و شش وضعیت پولتی به این مساله پرداخته نشده است.این موضوع برای اولین بار مطرح می شود.

کلیدواژه ها:

ژرژ پولتی ، شاهنامه فردوسی ، سی و شش وضعیت نمایشی ، موقعیت های نمایشی