بررسی مختصات سبکی(ویژگی زبانی) در داستان معشوق بنارس از خطای شوشتری

از میان انواع مختصاتی که در یک متن دیده می شود فقط برخی ارزش سبکی دارند یعنی در پدیدآوردن سبک دخیلند که به آن ها مختصات سبک ساز یا سبک آفرین می گویند.سبک روش مشخص بیان مطلب است یعنی گوینده به چه نحو خاص مطالب خود را ایراد کرده است. در تقسیم بندی سبک، سبک هندی را داریم که این سبک از اوایل قرن یازدهم تا اواسط قرن دوازدهم به مدت 150 سال در ادبیات فارسی رواج داشت.ملا محمد خطای شوشتری یکی از شاعران معروف سبک هندی است که اشعار او در سوگ اهل بیت، در بی وفایی دنیا، آگاه ی های دست اول درباره ی زندگی اجتماعی و دینی هند و ایران می باشد.در مختصات سبکی ویژگی زبانی،ادبی و فکری بررسی می شود، که ویژگی زبانی شامل سه مرحله یعنی آوایی، لغوی و نحوی می باشداین سه مرحله را در داستان معشوق بنارس بررسی می کنیم. این داستان با اشعاری در مدح و نعت و ساقی نامه سروده شده است. در این مقاله برآنیم تا مختصات سبکی را تعریف کرده و با سبک هندی آشنا شویم سپس به ویژگی زبانی اشعار داستان معشوق بنارس از ملا محمد خطای شوشتری بپردازیم.

کلیدواژه ها:

سبک ، هندی ، بنارس ، خطای شوشتری