نقش باشگاه های ورزشی آموزش و پرورش در توسعه ورزش همگانی از دیدگاه مربیان (مطالعه موردی: مربیان باشگاه های ورزشی استان یزد)

کانون ها و باشگاه های ورزشی آموزش و پرورش محیطی امن برای توسعه ورزش در سطوح همگانی و قهرمانی در میان دانش آموزان می باشند. بنابراین، مسیولین آموزش و پرورش موظفند از طریق بسط و گسترش ورزش، سلامتی دانش آموزان را تضمین کنند تا متحمل پیامدهای منفی جسمی و روانی کم حرکتی و هزینه های سرسام آور درمان پزشکی نشوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش باشگاه های ورزشی آموزش و پرورش در توسعه ورزش همگانی از دیدگاه مربیان در استان یزد است. این پژوهش از نوع توصیفی-پیمایشی است و به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق مشتمل بر کلیه دبیران، مربیان شاغل در باشگاه های ورزشی آموزش و پرورش بود که 40 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته با تایید اساتید و متخصصان در این این زمینه استفاده گردید، پایایی پرسشنامه با استفاده از ازمون الفای کرونباخ 0/87 تعیین گردید. جهت تجزیه و تحیلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی اسپیرمن استفاده شد. نتایج آزمون اسپیرمن نشان داد که بین گسترش باشگاه های ورزشی آموزش و پرورش و توسعه ورزش های همگانی در میان دانش آموزان شرکت کننده در این باشگاه ها رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. مقدار ضریب همبستگی اسپیرمن آنها برابر با 0/474 محاسبه گردید. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، باشگاه ها و اماکن ورزشی به زعم بسیاری از محققان و پژوهشگران مهم ترین بخش در توسعه ورزش دانش آموزی محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

باشگاه ورزشی ، آموزش و پرورش ، توسعه ، ورزش همگانی