هم افزایی عناصر واقعیت مجازی و مفاهیم بازی های جدی در LecChal: تحلیل کیفی تجربه بازیکنان

یکی از نقدهای اساسی که بر آموزش از طریق سخنرانی وارد می شود، نرخ پایین انتقال یادگیری به محیط واقعی است. مفهوم انتقال یادگیری در نظریه یادگیری اقتضایی حایز اهمیت است و تحقق آن نیازمند یک محیط یادگیری اصیل است. از طرفی نیز، مدیریت کلاس، متغیری کلیدی در ایجاد جو مطلوب برای آموزش و یادگیری است؛ به گونه ای که از آن بعنوان اولویت نخست در مسیولیت یاددهنده یاد می کنند. در همین راستا، یک بازی جدی مبتنی بر واقعیت مجازی بنام LecChal توسط پژوهشگران حاضر طراحی شد. بدین صورت که بازیکن با ورود به بازی، خود را در یک کلاس مجازی با حضور جمعی از یادگیرندگان می یابد؛ بازخورد آنی بصری برای میزان تعامل چشمی، پوشش مطالب و همچنین برای مدیریت زمان دریافت می کند. 15 نفر از دانشجویان دکتری دانشکده علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی، یکبار بازی جدی را با استفاده از صفحه نمایش معمولی و ماوس و صفحه کلید تجربه نمودند و بار دیگر مبتنی بر نمایشگر سربند و کنترل کننده واقعیت مجازی (HMD) اچ.تی.سی وایو. یافته های کیفی حاصل از مصاحبه نیمه ساختارمند با استفاده از رویه سه مرحله ای کدگذاری اشتراوس و کوربین تحلیل شدند. این یافته ها نشان دادند که ترکیب عناصر واقعیت مجازی مورد استفاده و بازی جدی موجب 1- افزایش یادگیری ادراکی، 2- افزایش تعامل با محیط یادگیری، 3- افزایش حس حضور و 4- افزایش ماندگاری اطلاعات بدست آمده، شده است. ضمن اینکه واقعیت مجازی با عینیت بخشیدن به سناریوی بازی و موقعیت یادگیری، در افزایش نرخ انتقال یادگیری تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

واقعیت مجازی ، مهارت ارایه مطالب ، بازی جدی ، نرخ انتقال یادگیری