پرستو علیخانی - دانشجوی دکتری، گروه آموزش عالی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مرتضی رضایی زاده - دانشجوی دکتری، گروه آموزش عالی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران، p_alikhani@sbu.ac.ir گروه آموزش عالی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مجتبی وحیدی اصل - گروه نرم افزار و سیستم های اطلاعاتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

واقعیت افزوده با افزودن لایه‎ای از اطلاعات مجازی به محیط واقعی، تجربه نوینی را برای حوزه های مختلف به ارمغان آورده است. در حوزه تعلیم و تربیت نیز پژوهشگران همچنان در تلاش هستند تا واقعیت افزوده را برای محیط های یادگیری توسعه دهند و تمرکز بیشتر بر این حوزه در حال افزایش است. متناسب با این تحولات، به تبعیت از روش مقایسه مستمر، یک فرآیند رفت و برگشتی میان گردآوری و تحلیل داده ها صورت گرفت تا پاسخ مناسبی برای این پرسش بدست آید که واقعیت افزوده چگونه می تواند به بهبود فرآیند آموزش و یادگیری منجر شود. بدین منظور، مجموعه مقالات علمی-پژوهشی نمایه شده در پایگاه علمی وب آوساینس و اسکوپوس بر اساس کلیدواژگانی مانند Augmented Reality AND Learning/ Education/ School/ AR استخراج شدند. تعداد مقالات استخراج شده به ترتیب پایگاه های علمی اشاره شده، 503 و 591 مورد بود که با حذف موارد مشابه و حذف پژوهش هایی که بر ارتقای سیستم ردیابی و افزایش دقت آن ها متمرکز شده بودند، بعلاوه حذف پژوهش های انجام شده در حوزه موزه و گردشگری، پزشکی، آموزش عالی، کودکان دارای برخی ناتوانی های ها مانند اتیسم، و پژوهش های نظری، به 38 عنوان مقاله کاهش یافت. بنابراین، آن دسته از پژوهش های انجام شده ی در دسترس که یافته های خود را طی طراحی و اجرای یک نرم افزار واقعیت افزوده در گروه K-12 گزارش داده بودند، در دامنه بررسی پژوهش حاضر قرار گرفتند. یافته ها حاکی از این هستند که واقعیت افزوده موجب 1- افزایش تعامل (با محتوا، همتایان، و محیط فیزیکی)، 2- افزایش توانایی فضایی، 3- پرورش یادگیری مکاشفه ای، 4- ایجاد محیط یادگیری چندحسی غنی تر، و 5- بهبود نگرش یادگیرنده نسبت به یادگیری، 6- افزایش انگیزش یادگیرنده، و 7- علاقه مندی به محتوا، می شود. شایان ذکر است که اگر چه ممکن است فناوری های مشابه نیز دارای چنین پتانسیل هایی نیز باشند اما واقعیت افزوده با شدت بیشتری از آن ها برخوردار است.

یادگیری، واقعیت افزوده، گروه K-12