بررسی و مقایسه نظام پاسخگویی و حسابدهی بخش عمومی در ایران و جهان

از اواخر دهه 1980 شیوه حسابداری دولتی دنیا شروع به تغییری اساسی نمود، که این تغییرات در اکثر کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی مشاهده گردیده است. اصلاحاتی که در سیستم های حسابداری مدرن بخش عمومی انجام شده، دارای جهت گیری های یکسانی است و عموما (به جزآمریکا) به سمت پیاده سازی سیستم های حسابداری مبتنی بر مبنای تعهدی کامل پیش رفته، اما به شیوه ای یکسان رخ نداده است. به طور کلی این تحولات موجب پیدایش دو تفکر جامع در زمینه ی حسابداری بخش عمومی، شده است: یکی سنتی (حسابداری نقدی) و دیگری مدرن. در تفکر مدرن دو نوع سیستم گزارشگری مالی برای بخش عمومی وجود دارد که یکی به سیستم دوسطحی و دیگری به سیستم گزارشگری مالی شبه بازرگانی مشهور است. سیستم اول توسط GASB ارایه شده است و دومی منتسب به IFAC می باشد. دلایل وجود چنین رویکردهای متفاوتی محیط گزارشگری مالی متفاوت کشورها عنوان می شود. مقاله پیش روی سیستم های حسابداری بخش عمومی کشورهای انگلستان و استرالیا و ایران که مبتنی بر سیستم گزارشگری شبه بازرگانی است را مقایسه می کند. در این مقایسه موارد تشابه و افتراق سیستم های مذکور بیان می شود. در نهایت براساس تفاوت های موجود وبا تاکید بر اصل 55 قانون اساسی ایران، چنین استنتاج می گردد که در اتخاذ استانداردهای بین المللی حسابداری بخش عمومی برای گزارشگری مالی بخش عمومی کشور عزیز ما، دست اندرکاران این حوزه باید توجه خاصی نسبت به محیط گزارشگری مالی بخش عمومی ای مرز و بوم مبذول دارند

کلیدواژه ها:

حسابداری بخش عمومی ، نظام پاسخگویی