بررسی و مطالعه تطبیقی وعده نکاح در حقوق ایران و ترکیه

نامزدی مرحله ای برای شناخت هرچه بیشتر نامزدها و خانواده های آنها است. در حقوق ایران قوانین راجع به نامزدی در مواد 1035 تا 1040 قانون مدنی آمده است که به موجب این مقررات وعده نکاح (نامزدی) یک عقد جایز است و هر یک از دو طرف میتوانند آن را فسخ کرده و از ازدواج صرف نظر کنند، اما در احکام فقه اسلامی بدون صیغه عقد دایم یا موقت کاملا لغو و بیاثر است. کشور ترکیه جزء کشورهایی است که به نحوی از نهاد نامزدی سخن به میان آورده ولی نه تحت عنوان بخصوصی که آثار و تبعات آن را نیز ذکر کند. از آنجا که مطالعه تطبیقی نهاد نامزدی در حقوق ایران و ترکیه به لحاظ کاربردی و به طور گسترده مورد بررسی قرار نگرفته است در این نوشتار سعی بر آن است که با بررسی دقیق موضوع امکان آشنایی با این موضوع فراهم شود. به دلیل این که وعده ازدواج دارای آثار ماهیتی یکسان در حقوق ایران و ترکیه می باشد برای اثبات نامزدی در ایران تشریفاتی وجود ندارد، حال آنکه طبق حقوق خانواده ترکیه مصوب 1917 مراسم خواستگاری و نامزدی به صورت رسمی باید ثبت شود. بدلیل هم مرز بودن ایران و ترکیه و روابط تبادلات و معاشرات گاهی وقتها سبب مراوده و نهایت نامزدی طرفین می- شود. در این تحقیق سعی بر این است که با بررسی دقیق نامزدی امکان جبران خسارت در بهم خوردن نامزدی با جلوگیری از سوءاستفاده از حق و اعمال قواعد مربوط به مسیولیت مدنی به صورت مستقل بررسی شود..

کلیدواژه ها:

وعده نکاح ، نامزدی ، تعهد ، خسارت ، هدایا