کنکاشی در مبانی فکری و روند تکوین اندیشه های فیلسوفان سیاسی در باب انقلاب

انقلاب پدیده ای سرنوشت ساز در زندگی انسان است. شناخت این دغدغه ی همیشگی متفکرین سیاسی، از شیوه هایی متنوع برخوردار می باشد. فلاسفه ی سیاسی، با برخورداری از رویکرد سنتی، از روش های ذهنی کمک می گیرند، ولی نظریه پردازان علوم سیاسی، که دارای رویکرد علمی هستند، از روش های عینی استفاده می کنند. مطالعات گروه اول، که دربرگیرنده ی مبانی فکری و فلسفی است، پایه ی تلاش های گروه دوم قرار می گیرد. در نتیجه، توجه به اصول و مبانی فکری و روند اندیشه های فیلسوفان سیاسی، مسیله ای ضروریبرای شناخت انقلاب ها است. این امر، تعیین کننده ی تعریف، توصیف و تبیین مصادیق مختلف این پدیده می باشد. عده ای از متفکرین سیاسی، وقوع انقلاب را تجویز می کنند، عده ای دیگر نیز از نگرش غیرتجویزی برخوردار هستند. آراء اندیشمندان مسلمان جدای از این دیدگاه ها نیست. در این میان، اندیشه های افلاطون، ارسطو، ماکیاولی، هابز، بدن، روسو، مارکس، اخوان الصفا، ابن خلدون و فارابی بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

فیلسوف سیاسی ، انقلاب ، حکومت ، دولت ، حاکمیت ، امنیت