بررسی نقش خود تنظیمی در بهزیستی تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره دوم شهر بانه

تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش خود تنظیمی در بهزیستی تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره دوم شهر بانه صورت پذیرفته است. پژوهش حاضر از نظر هدف، یک پژوهش کاربردی است و از نظر گردآوری داده ها و اطلاعات و روش تجزیه وتحلیل یک پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. اطلاعات از طریق پرسشنامه بهزیستی تحصیلی((AWBQ و پرسشنامه خودتنظیمی میلر و براون (SRQ) جمع آوری گردیده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره دوم شهر بانه است. که 943 نفر می باشند. همچنین تعداد نمونه با استفاده از جدول مورگان 274 نفر تعیین گردید. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر خوشه ای چند مرحله ای می باشد. جهت آزمون فرضیه تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها بدین صورت است که همبستگی بین خودتنظیم گری و بهزیستی تحصیلی در سطح خطای 0/05 درصد معنادار بوده و همبستگی بین دو متغیر 0/258 می باشد که حاکی از رابطه مستقیم و تقریبا مناسبی بین این دو متغیر می باشد، بدین معنا که هر چه میزان خودتنظیم گری افزایش یابد، بهزیستی تحصیلی دانش آموزان افزایش پیدا می کند. همچنین نتایج بیانگر این است که متغیر خودتنظیم گری میتواند در حدود 7 درصد از تغییرات ایجاد شده در بهزیستی تحصیلی را پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

خود تنظیمی ، بهزیستی تحصیلی