نقش خودپنداره در ایجاد انگیزه و مشارکت در فعالیت های گروهی دانش آموزان دارای مشکلات یادگیری

خود پنداره شاخص تصور دانشآموز از خود و رابطهی آن با پیشرفت سایر دانش آموزان است که این مفهوم بیگمان مبتنی بر بازخوردهایی است که وی در فعالیتهای آموزشی از نمره ها، آزمونها، معلمان، والدین و همسالان خود دریافت می کند. با توجه به اهمیت خودپنداره در این پژوهش توصیفی که از نوع همبستگی است به بررسی نقش خودپنداره در ایجاد انگیزه و مشارکت در فعالیت های گروهی دانش آموزان دارای مشکلات یادگیری پرداخته شده است.جامعه آماری این پژوهش 150 نفر از دانش آموزان مقطع ابتدایی بودند که جهت بررسی و پیگیری فعالیت های آموزشی و تقویت مهارت های یادگیری به مرکز آموزش و توانبخشی مشکلات یادگیری مراجعه کردند .از بین این دانش آموزان با استفاده از آزمون های تشخیصی اولیه و آزمون هوش وکسلر ، مصاحبه با والدین و معلم و مشاهدات بالینی تعداد 40 نفر دختر و پسر به عنوان نمونه مشخص شدند . برنامه مداخله و پلن درمانی با توجه به پرسشنامه خود پنداره مدرسه و فعالیت های گروهی در 20 جلسه 45 دقیقه ای در طول سه ماه تحصیلی انجام شد.در پایان داده ها با استفاده از نرم افزارspss و آزمونهای آماری مناسب تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این پژوهش (p<0/05) با کاربرد راهکارهای منتخب و گروهی نشان داد که با تقویت خودپنداره در دانش آموزان انگیزه و مشارکت آنان در فعالیت های گروهی بیشتر می شود و بر روند درسی آن ها نیز موثر است.

کلیدواژه ها:

خود پنداره ، انگیزه ، فعالیت گروهی ، مشکلات یادگیری