فرزانه انگزی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آشتیان، ایران
علیرضا مولازاده - دکترای کودکان استثنایی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آشتیان، ایران
ماندانا داوودی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تنکابن، ایران

این پژوهش به مقایسه خود بیمار انگاری در زنان دارای سابقه سقط جنین، نازا و سالم پرداخته است. این پژوهش به لحاظ روش، توصیفی و از نوع علی مقایسه ای، به لحاظ هدف بنیادی و به لحاظ گردآوری داده ها از نوع میدانی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را زنان دارای سابقه سقط جنین، نازا و سالم شهرستان کرمانشاه در سال 95 تشکیل دادند. به منظور انتخاب نمونه در این تحقیق، تعداد 30 نفر نمونه از هرکدام از جامعه های زنان دارای سابقه سقط جنین، نازا و سالم انتخاب شدند و در نهایت 90 نفر به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب شدند که پس از پخش و جمع آوری پرسشنامه و کنارگذاری پرسشنامه های مخدوش نهایتا 90 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. روش نمونه گیری در این تحقیق روش تصادفی در دسترس بود. براساس مطالعات کتابخانه ای و جستجوهای اینترنتی، پرسشنامه خودبیمارانگاری اهواز به عنوان ابزار تحقیق انتخاب شدند. جهت توزیع پرسشنامه نیز با کلینیک های مربوطه هماهنگی صورت گرفت و با همکاری آن ها پرسشنامه در بین نمونه های تحقیق توزیع گردید و پرسشنامه پس از پاسخ دهی تکمیل گردیدند. به منظور آزمون فرض های آماری پس از عدم تایید پیش فرض نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون های کروسکال والیس و آزمون یومان ویتنی استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های آماری نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین خودبیمار انگاری افراد گروه نازا با افراد سالم و دارای سابقه سقط جنین و خودبیمارانگاری افراد سالم و افراد دارای سابقه سقط جنین وجود دارد.

خود بیمار انگاری، زنان نازا، زنان دارای سابقه سقط جنین، زنان سالم