رابطه سبک های اسنادی و خودکارآمدی با امید در بیماران MS شهرستان بجنورد

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های اسنادی و خودکارآمدی با امید در بیماران MS شهرستان بجنورد بوده است. روش پژوهش زمینه یابی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری تمامی افراد مبتلا به بیماری MS در شهرستان بجنورد که حدودا 333 نفر می باشند و حجم نمونه توسط جدول مورگان بصورت نمونه گیری تصادفی ساده 599 نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه خودکارآمدی شرر (5991)، امید اشنایدر و همکاران (5995) و سبک های اسنادی سلیگمن و همکاران (5991) استفاده شد. داده های حاصل از پرسشنامه های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره تحلیل شدند. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که که برای امید، سبک اسناد بدبینانه با مقدار بتای (β=-3/593)، خودکارآمدی با مقدار بتای (β=3/531) و سبک اسناد خوش بینانه با مقدار بتای (β=3/511) قادر به پیش بینی متغیر ملاک است. سبک اسناد بدبینانه بیشترین سهم را در پیش بینی متغیر ملاک، دارد. همچنین ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک اسناد بدبینانه با امید رابطه معنادار و منفی و بین سبک اسناد خوشبینانه و خودکارآمدی با امید رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مولتیپل اسکلروزیس ، سبک های اسنادی ، خودکارآمدی ، امید