هومن اسکندری - کارشناس مهندس معدن، شرکت تولیدی و مهندسی ژیوپارسیان
زهرا شاه مراد - دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک سنگ، شرکت تولیدی و مهندسی ژیوپارسیان

سازه های حفاظت ساحلی از سال ها پیش به منظور کاهش فرسایش و تخریب سواحل، به کار گرفته شده اند. این سازه های سنتی عمدتا از جنس سنگ و بتن هستند. اما اخیرا تحقیقات نشان داده است که کمبود شدید مصالح با کیفیت سبب می شود تا ساخت سازه های حفاظتی سنگی و بتنی بسیار پر هزینه و ناموفق باشد. در این بین، استفاده از ژیوسنتتیک ها در مهندسی خاک و سازه های دریایی، به دلیل بهبود خواص مهندسی و تکنیک های نوین بافت، رو به افزایش است [1] . خواص ویژه ژیوسنتتیک ها از جمله مقاومت، کارآیی بالا، ارزان بودن، سرعت و سهوت اجرا سبب شده است که این محصولات علاوه بر پروژه های ژیوتکنیکی، در پروژه های حفاظت ساحلی نیز در سرتاسر دنیا، مورد توجه قرار گیرند. این در حالی است که با توجه به طول 0055 کیلومتری سواحل کشور، این محصولات کمتر در ایران مورد استفاده قرار گرفته اند. شرکت ژیوپارسیان توانست برای اولین بار با به کارگیری این محصولات در حفاظت سواحل جنوبی کشور گام مهمی را در کاهش زمان و هزینه و افزایش ایمنی پروژه ها بردارد. در حقیقت این محصولات جایگزین مناسبی برای مصالح سنگین سازه های حفاظتی نظیر، موج شکن ها، گروین ها و... هستند.

ژیوسنتتیک ها، فرسایش سواحل، حفاظت ساحلی