بررسی و تبیین اصول و ضوابط طراحی دبستان شناختی با رویکرد توسعه پایدار اجتماعی در شهر کرمانشاه

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 907

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CAUICNF01_031

تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1397

چکیده مقاله:

هدف این پژوهش بررسی و تبیین اصول و شاخص های حاکم بر روند برنامه ریزی، مدیریت، طراحی و بهره وری فضاهای مدارس شناختی(به عنوان نمونه موردی مدارس شناختی شهر کرمانشاه) مبنی بر سیاست ها، راهبردها و اهداف توسعه پایدار است. با توجه به توسعه روزافزون شهر و شهرنشینی، بحران های انرژی و مسایل زیست محیطی، اجتماعی واقتصادی نیاز به بررسی مباحث توسعه پایدار، روزبه روز جدیتر می شود. توسعه پایدار اجتماعی به عنوان پیش نیاز توسعه- پایدار، به مفهوم توسعه یا رشدی است که با سیر تکاملی جامعه مدنی سازگار باشد و در جهت افزایش برهمکنش اجتماعی، ایمنی و امنیت، مشارکت اجتماعی و حس تعلق گام بردارد. انسان و به خصوص کودکان به عنوان مرکز مسیله توسعه پایدار می بایست به خوبی آموزش ببینند تا از این طریق فرهنگ توسعه پایدار در جامعه نهادینه شود. محیط های آموزشی بالاخص مدارس ابتدایی که سرآغاز شکل گیری و پایه آموزش رسمی جوامع انسانی محسوب می شوند، نقش انکارناپذیری در این راستا ایفا می کنند. در سالهای اخیر وسعت تغییرات روش های آموزشی و سازگار نمودن بستر یادگیری با تمامیجوانب نیازهای یادگیرنده در کانون توجه متخصصین قرارگرفته است. یکی از این روش های نوین، آموزش شناختی است که یک روش آموزشی پویا و انعطاف پذیر، دانش آموزمحور، با تاکید بر تفاوت های فردی با توجه به فرایندهای ذهنی است. نیاز به توسعه پایدار اجتماعی و لزوم ارتباط نزدیک مدرسه و خانواده، ایجاب می کند تا کالبد مدرسه به عنوان یک نهاداجتماعی در ارتباط مناسب با بافت شهری قرار گیرد. سوالی که در این زمینه مطرح می شود این است که یک مدرسه ابتدایی با چه نوع سیستم آموزشی و با رعایت چه اصولی می تواند در جهت توسعه پایدار گام بردارد این پژوهش از نظر نوع هدف بنیادی است و با روش توصیفی-تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و آمارهای رسمی و جهانی انجام گرفته-است. ابتدا شرحی از مفاهیم پایه ارایه می گردد. سپس ایران و شهر کرمانشاه از نقطه نظر توسعه انسانی، نابرابری جنسیتی ا توجه به آمار رسمی بررسی می شود. آموزش توسعه پایدار به گروه های اجتماعی، تغییر الگوهای مصرف، تقویت هویت فرهنگی، آشنایی با مسایل زیست محیطی، توانمندسازی کودکان و بانوان، خودکفایی اقتصادی، ایجاد حس تعلق و افزایش مشارکت از جمله دستاوردهای چنین مدارسی خواهدبود.

نویسندگان

پریا کیانیان

دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

عباس مهروان

استادیار گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران