طناز ناصری - گروه بیوتکنولوژی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
نازنین بهاءلو هوره - گروه بیوتکنولوژی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
سیدمحمد موسوی - گروه بیوتکنولوژی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

زمینه و هدف: باتری ها به دلیل داشتن عناصر سمی میتوانند عامل خطرناکی برای محیط زیست و سلامتی انسان به شمار آیند. در این پژوهش از روش فروشویی زیستی دومرحله ای با باکتری اسیدیتیوباسیلوس فرواکسیدانس برای سمیت زدایی و بازیابی فلزات از باتری های مستعمل سکه ای استفاده شد.روش بررسی: تعدادی باتری مستعمل سکه ای آسیاب شد. پودر باتری به محیط کشت باکتری اضافه شد و بعد از گذشت 21 روز غلظت فلزات موجود در محلول تعیین شد. به منظور بررسی تاثیر نحوه اضافه کردن پودر بر بازیابی فلزات، آزمایش اضافه کردن تدریجی پودر به محیط کش ت نیز بررسی شد. بدین منظور پودر باتری هر 48 h یکبار و به میزان g/L 02 تا رسیدن به غلظت توده g/L 001 به محیط کشت اضافه شد. آزمایش ها 3 مرتبه تکرار و میزان انحراف معیار به صورت بازه خطا در نمودارهای مربوطه نشان داده شد.یافته ها: با افزایش غلظت توده، میزان بازیابی فلزات کاهش مییابد. بالاترین بازیابی برای لیتیم، کبالت و منگنز به میزان 100، 88 و 02 درصد و در غلظت توده 0 g/L4 و در مدتزمان 21 روز به دست آمد. با اضافه کردن تدریجی پودر تا غلظت توده g/L 001، انحلال لیتیم، کبالت و منگنز به ترتیب 66، 8 و صفر درصد بوده است.نتیجه گیری: فروشویی زیستی دو مرحله ای توسط باکتری اسیدیتیوباسیلوس فرواکسیدانس راهکاری مناسب برای بازیابی فلزات از باتری های مستعمل سکه ای است. با بررسی اثر اضافه کردن تدریجی پودر به محیط کشت مشخص شد که این روش تاثیر مثبتی در افزایش بازیابی فلزات و بهبود شاخصه های رشد باکتری ندارد. بازیابی فلزات در غلظت توده های بالا عمدتا به علت فروشویی شیمیایی بوده است.

باتری لیتیم، فلزات سنگین، فروشویی زیستی،تیوباسیلوس فرواکسیدانس