تاملی بر مشروعیت کاربرد هواپیماهای بدون سرنشین در مخاصمات مسلحانه از منظر حقوق بین الملل بشردوستانه

پیشرفت فناوری در قرن 21 در حال رونمایی از شکل دیگری از سلاح های پرنده نظامی است.که هواپیماهای بدون سرنشین مصداق بارز آنها به شمار یروند. نظر به اینکه کاربرد این نوعاز سیستم های هوابرد چالش های جدی را از منظر حقوق بین الملل بشردوستانه موجب شدهاست، ارزیابی مستقل حقوقی در این خصوص ضروری است. پیش از بررسی دقیق این مسیلهشناخت این سیستم ها و بررسی چالش های ناشی از به کارگیری آنها در مخاصمات مسلحانهضروری است. مقاله حاضر با طرح چالش ها و ابهامات ناشی از به کارگیری این سیستم هاینوظهور در مخاصمات مسلحانه تلاش دارد عملکرد هواپیماهای بدون سرنشین در مخاصماتمسلحانه را براساس قواعد پایه ای حقوق بین الملل بشردوستانه نظیر اصل تفکیک، تناسب واقدامات احتیاطی ارزیابی حقوقی کند. در این ارزیابی نشان داده می شود که کاربرد اینسیستم ها در موارد متعددی ناقض قواعد بنیادین حقوق بین الملل بشردوستانه بوده است.

کلیدواژه ها:

اصل تفکیک ، اصل تناسب ، اصل اقدامات احتیاطی ، حقوق بین الملل بشر دوستانه ، هواپیماهای بدون سرنشین