سیدفضل اله موسوی - استاد گروه حقوق عمومی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
علیرضا آرش پور - استادیار گروه حقوق دانشگاه اصفهان

اصل جلوگیری از خسارات زیست محیطی به لحاظ منافع اقتصادی و همچنین از جنبه هایاکولوژیک قاعده ای طلایی محسوب می شود. بنا به دلایل فنی حقوقی پیش رو، برقراری رابطهسببیت بین عمل زیانهار با صدمات وارد شده به محیط زیست بامشکلاتی همراه است و ازطرف دیگر، به لحاظ ماهیت خاص محیط زیست جبران آسیب های وارد شده به آن غالباغیرممکن و در صورت امکان مستلزم هزینه های گزاف و صرف زمان طولانی است. با عنایت بههمین موارد، به کارگیری اصول نو محیط زیستی از جمله اصل احتیاطی برای حفظ حمایتاز محیط زیست مآلا تقویت رویه بازدارندگی از اهمیت محوری برخوردار شده است. در اینمقاله سعی بر آن است تا با پریاختن به این اصل، به تبیین موقعیت و جایگاه آن در حقوقبین الملل محیط زیست پرداخته شود.

اصل (15) اعلامیه ریو، اصل احتیاطی، بازیارندگی، حقوق بین الملل محیط زیست، صدمات زیست محیطی