امیر کاووسی - استاد دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه تربیت مدرس تهران ایران
حسن تقوی زواره - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس تهران ایران
مهدی ابراهیم زاده - دانشجوی دکتری دانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت ایران تهران ایران

عریان شدگی و شیارشدگی از جمله خرابی های مهمی هستند که در روسازی های آسفالتی رخ می دهند. حساسیت رطوبتی تمایل مخلوط های آسفالتی به عریان شدگی است که می تواند مقدمه ای برای ایجاد خرابی هایی از قبیل ترک خوردگی، شن زدگی و به ویژه شیارشدگی می باشد در این پژوهش آزمایشگاهی مقاومت در برابر شیارشدگی و عریان شدگی مخلوط های اسفالتی حاوی درصدهای مختلف گوگاس 40، 30 ، 50 درصد وزن حجمی قیر که نمونه ای از فزودنی گوگرد پلیمری است مورد ارزیابی قرار گرفته با مخلوط آسفالتی شاهد در همان شرایط مقایسه شده است پس از تعیین درصد قیر بهینه به روش مارشال، به بررسی اثرافزودنی گوگاس بر حساسیت رطوبتی مخلوط ها با استفاده از آزمایش های مقاومت کششی غیر مستقیم AASHTO T-283 و نیز شیارشدگی مخلوط های آسفالتی با استفاده از پارامتر نسبت مارشال ASTM D-1559 پرداخته شد. به منظور بررسی اثر دما، آزمایش نسبت مارشال در دو دمای 45 و 60 درجه سانتیگراد انجام شد. نتایج آزمایش نسبت مارشال نشان داد که افزودن گوگاس به مخلوط اسفالتی موجب افزایش استقامت مارشال، کاهش روانی و نیز افزایش پارامتر نسبت مارشال شد. همگی این موارد موجب افزایش مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر شیارشدگی می گردد. نتایج آزمایش کششی غیر مستقیم نیز نشان داد که گوگاس به خودی خود باعث افزایش مقاومت در برابر حساسیت رطوبتی نشده و بدین منظور باید از افزودونی های ضد عریان شدگی استفاده کرد.

مخلوط آسفالتی گرم، گوگردپلیمری، شیارشدگی، حساسیت رطوبتی