محاسبه دوز تجمع یافته در قلب و اثر آن بر دیگر ارگان های انسان با استفاده از داده های تجربی موش و کد MCNPX برای رادیوداروی FDG

استفاده از پرتوهای یونیزان در پزشکی تشخیصی رو به گسترش است و با توجه به اینکه دزیمتری عملی به طور دقیق امکان پذیرنمی باشد. از این رو روش های محاسباتی مونت کارلو به کمک محققان آمده تا با کمترین هزینه وخطا، توزیع دز در بدن بیمار بررسی گردد. در این مطالعه به منظور محاسبه دز تجمع یافته در مغز انسان، پس از تزریق رادیودارو به موش، دزیمتری تجربی مغز انجام گرفته و میزان اکتیویته آن محاسبه و به انسان تعمیم داده شده و در نهایت با کمک محاسبات کد MCNPX2.6 میزان اثر دز تجمع یافته در قلب بر دیگر ارگان ها به این نتایج منتهی شد که در ابتدا بیشترین دز رسیده از قلب به ارگان ها مربوط به خود قلب و سپس به ترتیب به ریه، کبد، معده،دنده، طحال، کلیه، روده بزرگ و مغز می باشد.

کلیدواژه ها:

دوز ، FDG ، قلب ، میرد