تعیین ترکیب ماشینکاری برای قطعات دوار با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این تحقیق روشی مبتنی بر استفاده از الگوریتم ژنتیک برای تعیین ترکیب ماشینکاری در قطعات دوار ارائه می شود که می تواند تاثیر تمامی عوامل اصلی مانند تلرانسهای هندسی و قابلیت ماشینکاری بر تفکیک اشکال ویژه در نصب و قرارهای مختلف را به همراه انتخاب هوشمند سطوح مبنا گیری و بستن قطعه کار مدل کرده و ترکیبی مناسب را ارائه نماید. ورودی سیستم عبارت است از قابلیت ماشینکاری اشکال ویژه در نصب و قرارها، قابلیت استفاده از سطوح به عنوان سطوح مبنا گیری و بستن و همچنین پایگاه داده ای که قیود مربوط به تلرانس های هندسی در آن ذخیره شده است. الگوریتم ژنتیک بر اساس ارزش دهی تابع هدف میزان تطابق هر نصب و قرار را به عنوان اعضاء جمعیت با ورودی و قیود تعریف شده مورد ارزیابی قرار می دهد و با اعمال عملگرهای خود، ترکیب ماشینکاری مناسب را تعیین می نماید