بررسی آزمایشگاهی خوردگی اسیدی بتن حاوی ذرات پودر PET

اجزای بتنی در علم ساختمان امروزی نقش بسزایی دارند که گاه به صورت المان های سازه ای (تیر وستون و ...) و گاه به عنوان اعضا غیر سازه ای (جداول بتنی و کانیو ها و...) مورد استفاده قرار می گیرند. توسعه امروزی در دنیا، به ویژه در کشورهای در حال توسعه باعث شده است که محققان به فکر اجرای ساختمان های مقاوم در مقابل شرایط محیطی سخت باشند. یکی از این شرایط را می توان زوال زودرس سازه ها و المان های بتنی در برابر محیط ها و باران های اسیدی نام برد.از یک سو تصور می شود المان های بتنی غیر سازه ای که بصورت مستقیم در معرض محیط مخرب اسیدی قرار می گیرند، بیشتر مورد اشاره باشد و از سویی دیگر گمان می شود افزودن PET (که جز خطرناکترین آلاینده های زیست محیطی می باشد) به بتن، راه حلی برای حذف آن آلاینده و کمک به بهداشت محیط زیست و همچنین تقویت برخی از خواص بتن، قلمداد گردد. این مقاله با افزودن این پسماند به بتن و آغشته کردن نمونه ها در دو محیط اسیدی با PH=3 و PH=5 به دنبال حذف این آلاینده و تقویت مقاومت فرسایشی بتن در مقابل محیط های اسیدی است و نتایج حاصله از کاهش وزن را ثبت و با نمونه های شاهد مقایسه و تحلیل وبررسی می کند.نتیجه گرفته شد بتن حاوی ذرات PET تقریبا 10% سبکتر از نمونه های شاهد می باشد ولی در مقاومت آن تاثیر چندانی ندارد.

کلیدواژه ها:

خوردگی اسیدی ، بتن ، بهداشت محیط زیست ، اسید سولفوریک ، PET