بررسی تاثیر کاهش عیار سیمان با جایگزینی مواد پودری بر مقاومت و خواص ریولوژی بتن خودتراکم

از دیدگاه ملی به جهت وفور منابع طبیعی برای تولید سیمان و بتن، کاربرد سازه های بتنی در پروژه های مختلف توسعه فراوانی یافته است. نیاز به بتنی با ویژگی های خاص نظیر، کارایی بالا همراه با مقاومت در برابر جداشدگی دانه ها و آب انداختگی منجر به پیدایش بتن خود تراکم (SCC) در اواخر قرن بیستم گردید. در کشور ما نیز با تلاش و فعالیت مراکز علمی مدتی است که این نوع بتن جایگاه خود را در زمره مواد مصرفی مهندسی عمران نمایان ساخته است. بتن خودتراکم که کارایی مناسب آن باعث متمایز شدن از دیگر بتن ها می گردد. علاوه بر کارایی، یکی از مشخصه های مهم بتن خود تراکم نزد طراحان و مهندسان، همانند بتن های دیگر مقاومت آن است. بررسی خواص ریولوژی بتن تازه و مقاومت بتن سخت شده، برای اجرای بتن خود تراکم در شرایط مختلف از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد. همچنین سیمان به عنوان چسب مصالح در بتن نقش اساسی را بر خواص بتن ایجاد می کند، به همین جهت اهمیت مطالعه اثر افزایش عیار سیمان بر خواص ریولوژی و مقاومت بتن خود تراکم امری اجتناب ناپذیر است.در این پژوهش نخست به بررسی اثر افزایش میزان عیار سیمان بر مقاومت بتن خود تراکم پرداخته و در گام بعد به بررسی تاثیر تغییرات عیار سیمان با جایگزینی مواد پودری بر خواص ریولوژی بتن خود تراکم تازه می پردازیم. به این منظور پنج طرح مخلوط با عیار سیمان های 300، 400، 450، 500 و 600 کیلوگرم بر متر مکعب مورد مقایسه قرار گرفته است. مطالعه خواص ریولوژی به وسیله انجام آزمایش های قیف V، حلقه J، جریان اسلامپ و T50 صورت پذیرفته و با انجام آزمایش های مقاومت فشاری و کششی به روش دو نیم شدن به بررسی تاثیر مقدار عیار سیمان بر مقاومت بتن خود تراکم پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

بتن خود تراکم ، عیار سیمان ، ریولوژی ، کارایی ، مقاومت ، مواد پودری