مطالعه یک نیروگاه سیکل ترکیبی با بازیاب حرارت تک فشاره در استفاده و یا عدم استفاده از احتراق اضافی در داکت برنر جهت دستیابی به بار پیک

از جمله تجهیزات مهم در بویلر بازیاب حرارت نیروگاه های سیکل ترکیبی، داکت برنر میباشد. این بخش وظیفه تنظیم بار و یکنواختی توان تولیدی را بر عهده دارد. همچنین در زمان بار پیک این بخش وارد مدار میگردد. در ساختار تک فشاره نیروگاه سیکل ترکیبی دیده میشود که استفاده از داکت برنر اگرچه تاثیر مثبتی بر عملکرد نیروگاه داشته، اما این امر در هر دبی سوخت تزریقی به داکت برنر برقرار نمیباشد. نتایج نشان میدهد که دبی سوخت تزریقی بهینه به داکتبرنر برابر 0.8046 kg/ sec بدست آمده است. در این حالت ساختار تک فشاره در بالاترین راندمان حرارتی و اگزرژی خود قرار داشته و مقادیر این دو پارامتر برای این ساختار به ترتیب برابر %51/63 و %50/09 میباشد. راندمان حرارتی و اگزرژی در ساختار تک فشاره و بدون احتراق اضافی به ترتیب برابر %51/39 و %49/85 بوده که این حاکی از رشد %0/24 برای راندمان حرارتی و اگزرژی میباشد. نتایج این تحقیق نشان میدهد که توان توربینهای بخار در ساختار تک فشاره بدون احتراق اضافی و با احتراق اضافی بهینه به ترتیب برابر145.5mW و 168.2MW میباشد. این امر استفاده از داکت برنر را به عنوان گزینه ای مناسب جهت دستیابی به بار پیک معرفی مینماید.

کلیدواژه ها:

بازیاب حرارت تک فشاره ، احتراق اضافی ، داکتبرنر ، بار پیک ، دبی سوخت تزریقی بهینه