سیدجواد حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق تجارت الکترونیکی دانشگاه علم و فرهنگ،

گسترش روز افزون استفاده کنندگان از شبکه های اجتماعی بشر باعث شده است بسیاری از مشخصه های جامعه ی سنتی، برای ایجاد تماس و ارتباط با دوستان، اقوام، همکاران و افراد دیگر در سراسر جهان که ایده ها و منافع مشترکی دارند به درون فضای مجازی و شبکه های اجتماعی کشیده شود. در این میان، ضرر و زیان هایی همچون آسیب های ناشی از نقض حریم خصوصی و هتک حرمت و...که موجبات آن در شبکه های اجتماعی فراهم می شود، متوجه برخی کاربران می گردد. در این مقاله ثابت می کنیم، مبنای مسیولیت مدنی در شبکه اجتماعی مجازی، مبتنی بر تقصیر و تضمین حق هست و بالنتیجه زیان دیدگان دراین فضا می توانند کلیه خسارات مادی و معنوی که بر آنان وارد شده است را طبق قواعد عام مسیولیت مدنی مطالبه کنند. رسانه ها تاثیری عمیق و گسترده بر اخلاق و تفکر اجتماعی آحاد افراد جامعه دارند در جریان اعمال و اجرای این وظیفه، رسانه ها ناگزیر به تبیین و توضیح و گزارش و خبررسانی حوادث و مباحث مرتبط با جامعه و آحاد افراد آن است. مسیولیت در زبان فارسی به معنی ضمانت، تعهد و مواخذه است. پرواضح است که در صورت اعمال این وظیفه به لحاظ ارزش های ذاتی رسانه ها از جمله آزادی و خبررسانی و....ناگزیر و شاید بدون وجود هرگونه نیت سوء و مجرمانه ضرری ناشی از انتشار خبر یا ارایه گزارش و... به افراد حقیقی یا حقوقی، خصوصی یا عمومی وارد گردد، که در این راستا این مسیولیت و اصول حاکم بر جبران ضرر مادی و معنوی زیان دیده با تکیه بر مستندات و مستدلات شرعی و قانونی اقتضا دارد تا راهکارهایی منسجم و دقیق و درعین حال هم سو با ادامه فعالیت های قانونی و منطقی رسانه ها با رعایت ضروریات حقوقی اتخاذ گردد.

جبران خسارت، فضای مجازی ، شبکه های اجتماعی، مسیولیت مدنی، هتک حرمت