فاطمه حاجی بابایی

سابقه و هدف: شارکوت ماری توث گروهی از شرایط ارثی است که در آن اعصاب محیطی آسیب دیده و همچنین به عنوان نوروپاتی حسی و حرکتی ارثی شناخته می شود. علایم بیماری بین میانه کودکی و اوایل بزرگسالی شروع می شود و شامل قوس زیاد پا یا انگشت چکشی، صافی کف پا، کرختی در پا بازوها و دست ها می باشد. پیشرفت بیماری منجربه مشکلاتی نظیر ضعف عضلانی، اختلالاتی در راه رفتن همانند عدم بلند کردن پا از زمین در مراحل راه رفتن، دویدن و تعادل می شود. هنگامی که دست ها تحت تاثیر قرار می گیرند فعالیت های روزانه همانند دکمه بستن، پوشیدن لباس و غیره مشکل می شود.در این مقاله برآنیم تا مروری بر تاثیر انواع Ankle Foot Orthoses بر بیماری CMT داشته باشیم.روش جست جو: ابتدا به جست وجوی مطالعاتی که بیماری شارکوت ماری توث و ارتز های مورد استفاده در این بیماری را بررسی کرده اند پرداختیم. با استفاده از لغاتی همانند CMT، Orthosis، rehabilitation و ترکیب آن ها در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Google Scholar و Science Direct مقالات مورد جست وجو قرار گرفتند. مقالات منتشر شده در این زمینه که به زبان انگلیسی بودند و از سال 2004 تا 2018 منتشر شده بود انتخاب شد؛ همچنین به پایگاه اطلاعاتی SID با کلید واژه ی شارکوت ماری توث مراجعه شد و یک مقاله انتخاب شد؛ در نهایت تعداد 14 مقاله برای بررسی نهایی انتخاب گردید.یافته ها: مرور مطالعات انجام شده بیان می کند که AFO ها به صورت مرسوم برای مدیریت دراپ فوت تجویز شده اند که برای اصلاح ویژگی های ساختاری و عملکردی سیستم های عصبی، عضلانی و اسکلتی استفاده شده است.AFO ها تاثیر های مثبتی بر روی راه رفتن افراد با ضعف عضلات مچ نشان داده اند. نتیجه گیری: با توجه به مطالعات صورت گرفته در زمینه استفاده از ارتز ها در درمان بیماری CMT می توان نتیجه گرفت که از انواع طرح های AFO می توان برای کاهش مشکلات موجود در راه رفتن ناشی از ضعف عضلات دیستال به زانو استفاده نمود که در این میان P -AFO بیشتر مورد استفاده قرار گرفته اما شواهد کافی در ارتباط با برتری هیچ کدام از طرح ها وجود ندارد.

CMT، نوروپاتی حسی و حرکتی، آتروفی عضلانی ، دراپ فوت، AFO