مدل سازی عددی و بهینه سازی نحوه چیدمان یک سیستم تعلیق الاستومری تحت ارتعاشات اتفاقی

در این مقاله، مدل سازی عددی و بهینه سازی یک سیستم تعلیق مناسب متشکل از چند میراکننده الاستومری برای محافظت از وسایل حساس در برابر لرزش حاصل از حمل و نقل براساس معیارهای تدوین شده مورد بررسی قرار می گیرد. در میراکننده های الاستومری، تحلیل خواص مواد وابسته به دما و فرکانس بوده و به دو پارامتر اساسی، یعنی قسمت حقیقی (فاکتور ذخیره) و موهوی (فاکتور اتلاف) مدول برشی نیازمند است . این دو مدول برای بدست آوردن میرایی معادل بالشتکهای الاستومری استفاده می گردد. از آنجایی که در تحلیل دینامیکی سیستم تعلیق، انطباق مراکز الاستیک و ثقلی از لحاظ دکوپله شدن حرکت های پیچشی و انتقالی از یکدیگر بسیار مهم است، لازم می شود این دو مورد تاحد امکان بر هم منطبق گردد. برای شبیه سازی جاده مجازی لازم میشود که اطلاعات حاصل از طیف چگالی توان ناهمواری جاده به یک پروفیل زمانی بر گردان شود. به کمک الگوریتم بهینه ساز که بر پارامترهای مساله اعمال می گردد، موقعیت بهینه میراکننده ها بدست خواهد آمد. نتایج بدست آمده از برنامه بهینه ساز نشان می دهد مقدار انتقال پذیری و هم چنین مقدار متوسط مربعات آن پس از بهینه س ازی به طور قابل توجهی کاهش پیدا می کند. بمنظور صحه گذاری بر نتایج از شبیه سازی سیستم تعلیق تحت شرایط جاده مجازی استفاده گردید.

کلیدواژه ها:

سیستم تعلیق ، میراکننده های الاستومری ، انتقال پذیری ، بهینه سازی چیدمان