تغییرات اقلیمی و ناهنجاری های دمایی بر سلامت انسان (مطالعه موردی: شهر تهران)

الگوی اقلیم از یک مکان به مکان دیگر تغییر میکند و عناصر اقلیمی نیز بر روی ارگانیسم انسان به صورت مستقیم تاثیر می گذارد. در این مطالعه با استفاده از داده های روزانه دمای کمینه و بیشینه ایستگاه سینوپتیک شمال تهران و دادهای بزرگ مقیاس مدل CanESM2 (مربوط به گزارش پنجم(IPCC تغییرات و ناهنجاری دمایی ریزمقیاس شده است. پیش بینی شرایط آینده با استفاده از مدل رگریسیونی SDSM از سه سناریوی RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 برای دو دوره آینده نزدیک (2011-2040) و آینده دور (2041-2070) انجام شده است. نتایج پژوهش نشان داد، دما در هر دو دوره و برای هر سه سناریو روند افزایشی داشته و میزان این افزایش از 0/85 تا 3/44 درجه سانتی گراد بوده است و بیشترین میزان افزایش دما مربوط به سناریوی RCP8.5 و فصل تابستان است. برای ارزیابی عناصر اقلیمی بر روی شرایط آسایش دمایی، از شاخص دمای معادل فیزیولوژیک((PET استفاده شد، با توجه به افزایش دما؛ میزان شاخص دمای معادل فزیولوژیک از طبقه تنش گرمای اندک به طبقه تنش گرمای متوسط در ماه های تابستان صعود کرده است. تغییر در شاخص PET پتانسیل های موجود و سلامت انسان را دستخوش تغییر خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، مدل CanESM2 ، دمای معادل فیزیولوژیک((PET ، مدل SDSM