پوریا بای - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق عمومی از دانشگاه مازندران بابلسر

با توجه به اهمیت تالاب ها در حیات انسان ها و با توجه به خشکیدگی فراگیر آنها در سال های اخیر احساس می شود تا قوانین و مقررات مدون در نظام حقوقی کشور را شناسایی و ارزیابی نمود. اتخاذ این الگو ها برای حفا ظت مستمر، پایدار و یکپارچه از اکوسیستم ها با توجه به ویژگی های خاص هر اکوسیستم لازم است. در مناطق تالابی نیز به عنوان یک مجموعه اکوسیستمی مستلزم نظام حفاظتی خاص خود هستند. لذا با در نظر گرفتن این نکته در مورد نحوه مدیریت تالاب ها، علاوه بر عوامل اقتصادی، گردشگری، محیط زیستی، فرهنگی و قوانین موجود (مانند آیین نامه ماده 185 قانون برنامه پنجم توسعه) باید با نگاهی چندبعدی و سیستماتیک نگریسته شود. به منظور حل مشکلات و مدیریت پایدار مناطق تالابی در نظام حقوقی کا شور بر مبنای الگوی مدیریت یکپارچه محیط زیستی، توسعه پایدار و وضع مقررات با توجه به اقتضایات بومی این منطقه ضرورت دارد تعارضات مدیریتی و همچنین تعارض میان حفاظت و بهره برداری از مناطق تالابی برطرف گردد. در این نوشتار قوانین و مقررات پراکنده ناظر بر حفاظت از تالاب ها و استفاده معقول جوامع محلی اطراف آن در خصوص حفاظت و بهره برداری از تالاب ها به همراه کاستی ها و نواقص موجود در آنها اجمالا بررسی شده است.

حقوق ایران، تالاب ها، حفاظت، بهره برداری، قوانین و مقررات