کیوان رستمی - کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی
زهره صادقی نیا - کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی
مرتضی ولایی - دانشجوی کارشناسی ارشد

بیان مساله: به افرادی کمتوان ذهنی گفته میشود که محدودیتهای معنادار در کارکردهای هوشی و رفتارهای سازشی داشته و مشکلات آنها قبل از هجده سالگی ایجاد شده باشد. افراد کمتوان ذهنی غالبا در مهارتهای اجتماعی با کاستیهای جدی روبرو هستند. تجارب کسب شده در هنگام بازی برای بهبود مهارتهای اجتماعی کودکان در پژوهشهای مختلف بررسی شده است. هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش بازیهای گروهی بر مهارتهای اجتماعی دانش آموزان با کم توانی ذهنی شهر مشهد بود. روش پژوهش: این پژوهش یک مطالعهی شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان با کمتوانی ذهنی شهر مشهد بودند. نمونه مورد مطالعه شامل20 دانش آموز پسر مقطع ابتدایی با کمتوانی ذهنی که به صورت دردسترس از آموزشگاه استثنایی آزادی شهر مشهد انتخاب و به صورت تصادفی، دردو گروه آزمایش و کنترل گماشته شدند. در این پژوهش در ابتدا هردو گروه توسط نیمرخ مهارتهای اجتماعی بلینی مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش 10 جلسه 30 دقیقهای آموزش بازیهای گروهی را دریافت کردند در حالی که به گروه کنترل آموزشی در رابطه بازیهای گروهی ارایه نشد. در پایان دوباره هردوگروه توسط نیمرخ مهارتهای اجتماعی بلینی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش بازیهای گروهی باعث بهبود مهارتهای اجتماعی دانش آموزان با کمتوانی ذهنی میشود. نتایج: باتوجه به نتایج به دست آمده، میتوان آموزش بازی های گروهی را به عنوان یک روش تاثیرگذار بر بهبود مهارتهای اجتماعی دانش آموزان با کمتوانی ذهنی پیشنهاد داد تا بخشی از مشکلات و چالشهای دانش آموزان با کمتوانی ذهنی کاهش یابد.

بازی های گروهی، مهارت های اجتماعی، کم توانی ذهنی