ابعاد روانشناختی دعای عرفه در درمان بیماری های روانی

یکی از مباحث مهم در دانش روانشناسی اسلامی، بحث دعا است که در فرهنگ شیعه از ایمه معصومین دعاهای بسیاری نقل شده است. سخن در روانشناسی اسلامی بر سر این موضوع است، دعا چه کارکردی در سلامت روان فرد دارد که امروزه از آن با عنوان دعا درمانی و ایمان درمانی نیز یاد میشود. پژوهش حاضر با توجه به اهمیتی که این موضوع در روانشناسی اسلامی دارد و با توجه به هدف بحث که شناخت ابعاد دعا به منظور درمان بیماری های روانی است دعای عرفه را با روش توصیفی تحلیلی مورد مطالعه قرار داده تا ابعاد روانشناختی دعای عرفه روشن و نقش این ابعاد در درمان بیماریها بیان گردد. یافته های پژوهش نشان میدهد دعای عرفه از دو بعد عاطفی و معرفتی وارد شده و انسان را از لحاظ احساس و معرفت اقناع مینماید که نقطه کانون زندگی انسان نفس نیست تا انسان با کمترین سختی به جزع افتد و با شادیهای زودگذر فرح و سرمست گردد، بلکه نقطه کانون زندگی انسان االله است که با شناخت توحید و معاد میتواند به رضایت پایدار از زندگی برسد و این رضایت پایدار همان شادکامی است که انسان را در سلامت روحی و روانی قرار میدهد.

کلیدواژه ها:

بیماریهای روانی ، دعا ، دعای عرفه ، روانشناختی ، روانشناسی اسلامی