ارتباط سبک های دلبستگی و سازگاری اجتماعی، عاطفی زندانیان بر اساس مدت تحمل حبس

زمینه و هدف:. از جمله عوامل اجتماعی موثر در سازگاری، پاسخ دهی والد به نیازهای کودک در دوران کودکی است که به تشکیل سبکهای دلبستگی در کودک منجر میشود. سبکهای دلبستگی، روشهای مواجه فرد با موقعیتهای استرسزا را متاثر می سازد. هدف این پژوهش بررسی ارتباط سبکهای دلبستگی و سازگاری در زندانیان جدیدالورود و زندانیان متحمل حبس در زندان مرکزی همدان بود. روش: این مطالعه از نوع کاربردی، و از نظر روش، همبستگی میباشد. جامعه این پژوهش تعداد 2500 نفر از زندانیان زندان مرکزی همدان بودند. 252 نفر از این افراد به صورت طبقه ای نسبتی برای گروه نمونه انتخاب شدند و آزمون پرسشنامه سبکهای دلبستگی بزرگسال کولینز و رید و سپس پرسشنامه سازگاری بل به اجرا درآمد. داده های این پژوهش از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به وسیلهی نرم افزار SPSS 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین نمرات بالا در آزمون سازگاری×با سبکهای×دلبستگیناایمن××دوسوگرا و اجتنابی×رابطه×مثبت معنادار× وجود×داشت ( R=0,71) و بین سبک دلبستگی ایمن و میزان سازگاری رابطه معکوس وجود داشت اما این رابطه معنادار نبود. نتایج رگرسیون نشان دادکه حدود ×52درصد واریانس ناسازگاری از طریق متغیرهای سبکهای دلبستگی ناایمن تبیین میشود((R2= 0/52 و دو متغیر دلبستگی دوسوگرا و اجتنابی عدم سازگاری را پیش بینی میکنند و بیشترین تاثیر را در متغیر سازگاری، دلبستگی دوسوگرا داشته است .(β=0,64) نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سبکهای دلبستگی اجتنابی و اضطرابی میتوانند تغییرات مربوط به سازگاری زندانیان را پیش بینی کنند؛×به طوری که زندانیان با سبکهای دلبستگی اجتنابی و اضطرابی، در عمل سازگاری پایین تر و زندانیان دارای سبک دلبستگی ایمن، سازگاری بالاتری را نشان دادند.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، سازگاری ، عاطفی ، اجتماعی ، زندانیان