رابطه مطلوبیت اجتماعی با شادکامی در دانش آموزان متوسطه اول اهواز

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه مطلوبیت اجتماعی با شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه اول در شهر اهواز بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر اهواز در سال تحصیلی 1395-96 بود. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان 300 نفر از این دانش آموزان بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به پرسشنامه مطلوبیت اجتماعی کراون و مارلو و شادکامی اکسفورد پاسخ دادند. داده های به دست آمد با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین مطلوبیت اجتماعی با شادکامی وجود دارد. نتایج ضریب رگرسیون تک متغیره نشان داد که مطلوبیت اجتماعی می تواند به طور مثبت و معناداری شادکامی را پیش بینی کند. نتایج ضریب رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نشان داد که بعد میل به آغازگری و بعد مقاومت در برابر موانع می توانند به طور مثبت و معناداری شادکامی را پیش بینی کند. اما بعد میل به ادامه تلاش قادر به پیش بینی شادکامی نیست.

کلیدواژه ها:

مطلوبیت اجتماعی ، شادکامی ، دانش آموزان