محسن کاشی پرپینچی - ، دانشجوی مهندسی مکانیک تبدیل انرژی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)؛
علیرضا صادقی - دانشجوی مهندسی مکانیک تبدیل انرژی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)؛
منصور خانکی - عضو هیات علمی – معاون پژوهشی و فناوری دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)؛
سیدعباس سادات سکاک - عضو هیات علمی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)؛

سیستم های مایع ساز گاز طبیعی بر پایه چرخه های تبرید هستند که میتوان آنها را به فرآیند سرد سازی آبشاری1، فرآیند مبرد چند جزیی2 و فرآیند مبتنی بر اکسپندر3 تقسیم بندی کرد. که در اجزای سازنده و مبردها متفاوت هستند و بنابراین شرایط عملیاتی و تجهیزات مختلفی دارند. در این مقاله، دو پیکربندی مناسب برای برنامه های کاربردی کوچک به دلیل سادگی و فشردگی آنها مورد بررسی قرار میگیرد. یک ارزیابی از جریان انرژی انجام میگیرد، و طرح بهترین چرخه (ترکیب مبرد، فشار ورودی و خروجی کمپرسور) با روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک4 شناسایی میشود. این ارایه بر جنبه های ترمودینامیکی تمرکز دارد. یافته ها نشان میدهد که فرآیندمبرد چند جزیی از توان مصرفی کمتری برخوردار است 1590 kgLNG ⁄ kj درحالی که برای فرآیند اکسپندری 4100 kgLNG ⁄ kj میباشد و ضریب کلی هدایت گرمایی در فرآیند مبرد چند جزیی 581/4 kgLNG ⁄ kj بیشتر از فرآینداکسپندری 166/4 kgLNG ⁄ kj میباشد.

مایع سازی گاز، بهینه سازی فرآیند، فرآیند مبرد چند جزیی، فرآیند اکسپندری