قابلیت سنجی و آینده نگاری اراضی ناکارآمد ورودی های شهر کرمان

ورودی یکی از مهمترین فضاهای شهری است که منظر آن بیان گر ویژگی های کلی شهر است. بنابراین ورودی هر شهری بایستی دارای مولفه هایی باشد که حس تعلق خاطر را در افراد مختلف به وجود آورد. در این راستا توجه به مولفه های کیفی، کالبدی و هویت بخش در ورودی شهرها با قابلیت سنجی اراضی ناکارآمد شهری موجود در ورودی شهرها در راستای ارتقای نقش هویت کالبدی و اجتماعی و عملکردی فضای ورودی ها با تاکید بر بستر مصنوع و کالبد ورودی شهر در ارتقاء ادراک و کیفیت خوانایی ورودی شهر نقش بسزایی ایفا نموده و به عنوان اولین مکان قابل ادراک از شهر در ارتقاء قضاوت ساکنین و عبور کنندگان از ورودی شهر نیز بسیار موثر است. به همین منظور در این پژوهش سعی گردیده است که به قابلیت سنجی اراضی ناکارآمد شهری ورودی های شهر کرمان پرداخته شود. برای انجام این مطالعه از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. شیوه جمع آوری اطلاعات اسنادی، کتابخانه ای و میدانی بوده است و با استفاده از مدل Elektre به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که ورودی زنگی آباد شهر کرمان از لحاظ پتانسیل سنجی اراضی ناکارآمد با تعداد 2 برد و 1 باخت، در مرتبه اول قرار دارد و جاده تهران با 1 برد و 1 باخت رتبه دوم و ورودی ماهان قدیم بدون برد و 3 باخت رتبه سوم را دارد. داده های موجود نشان دهنده پتانسیل های موجود زیادی در ورودی های مورد مطالعه شهر کرمان است که باید با توجه به این پتانسیل اراضی ناکارامد برنامه ریزی هایی در جهت ایجاد ورودی های با هویت و فضایی مطلوب با استفاده از اراضی ناکارآمد در جهت ایجاد کاربری های جاذب ورودی انجام شود.

کلیدواژه ها:

قابلیت سنجی ، آینده نگاری ، اراضی ناکارآمد ، ورودی شهر ، شهر کرمان