تشخصی خواب آلودگی راننده با استفاده از مانیتورینگ ویژگی های چهره

خواب آلودگی راننده یکی از عوامل اصلی تصادفات و تلفات جانی در جاده ها می باشد. به همین علت اخیرا تحقیقات زیادی بر روی این موضوع در راستای افزایش ایمنی خودروها انجام شده است. امروزه خطای انسانی در تصادفات رانندگی نقش به سزایی دارند، اما با افزایش تعاملات بین رایانه و افراد می توان از وضعیت ظاهری فرد با استفاده از تشخیص موفق چهره و اجزای صورت، حالت خستگی و بی حوصلگی را تشخیص داده و از بخش زیادی از تلفات حاصل از تصادفات رانندگی جلوگیری نمود. روش های تشخیص خواب آلودگی را می توان به سه گروه عمده متبنی بر علایم فیزیولوژی، مبتنی بر عملکرد راننده و خودرو و مبتنی بر وضعیت و ظاهر راننده تقسیم نمود. در این مقاله، ابتدا با استفاده از روش ویولاجونز، تصاویر چشم ها و دهان بدست می آیند. سپس از ویژگی هیستوگرام گرادیان های چشم ها و دهان استفاده کرده و با استفاده از طبقه بند ماشین بردار پشتیبان دو کلاسه، باز یا بسته بودن هریک مشخص می شود. سپس بر اساس حالت های مختلف باز و بسته بودن، تشخیص نهایی خواب آلودگی یا عدم خواب آلودگی حاصل می گردد. نتایج در مقایسه با دیگر روش ها، بیانگر بهبود در عملکرد تشخیص و کاهش خطا است.

کلیدواژه ها:

تشخیص خواب آلودگی ، ویولا جونز ، هیستوگرام گرادیان HOG ، ماشین بردار پشتیبان SVM