رضا خسروی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدیه نامورمحبوب - استادیار گروه مهندسی شیمی، مجتمع آموزش عالی گناباد

آلاینده های فاز گاز شامل سه دسته ترکیبات سخت، گازهای گلخانه ای و ترکیبات آلی فرار می باشند که از این میان،میزان ترکیبات آلی فرار به واسطه عوارض فراوانی که بر محیط زیست دارند، باید کنترل شوند. از میان روش های حذف وکنترل ترکیبات آلی فرار، جذب سطحی با توجه به بازده فرآیند در حذف آلاینده ها، در دسترس بودن و سهولت افزایشمقیاس نسبت به سایر روش ها کاربرد گسترده تری دارد. بر این اساس در مطالعه حاضر به مرور انواع جاذب های به کار رفتهدر حذف و کنترل ترکیبات آلی فرار به ویژه بترن، تولوین و زایلن پرداخته شد. همچنین عملکرد فرآیند جذب سطحی با روشهای مرسوم حذف ترکیبات BTX از فاز گاز مقایسه شد. بررسی نتایج حاصل از پژوهش های مختلف در زمینه استفاده ازجاذب های سطحی نشان می دهد که میزان جذب این آلاینده ها و طول عمر جاذب به عوامل مختلفی از جمله زمان اشباعشدن جاذب بستگی دارد، از این رو برای افزایش بازده جذب توسط جاذب بهتر است از جذب سطحی و در ترکیب با روشهایی همانند تصفیه نوری، اکسیداسیون کاتالیستی و سایر روش های جداسازی آلاینده ها صورت بگیرد.

جذب سطحی، ترکیبات BTX ، حذف ترکیبات آلی فرار