مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین محدودیت جریان خون به همراه تمرینات موازی بر سطوح سرمی نوروگلین1 و اینترلوکین6 زنان یایسه

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 562

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ASSH02_024

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: تمرین محدودیت جریان خون با رویکرد تسریع در رخداد پاسخ های سازگاری بدن نسبت به تمرین شیوه نوینی است که مورد توجه قرار گرفته است. هدف تحقیق بررسی هشت هفته تمرینات ترکیبی ( مقاومتی- هوازی ) همراه با انسداد عروق بر سطوح سرمی نوروگلین1 و اینترلوکین6 که هر دو در سلامت سیستم های قلبی-عروقی، عصبی و ایمنی تاثیرگزارهستند، در زنان یایسه میباشد.روش کار: پژوهش حاضر از نوع کاربردی است که جامعه آماری آن زنان یایسه غیر فعال و دارای اضافه وزن ساکن شهر مشهد بودند. آزمودنی ها به طور تصادفی در سه گروه : تمرین مقاومتی-هوازی همراه انسداد عروق (10نفر) ، تمرین مقاومتی -هوازی با 80% 1RM (10نفر) و تمرین مقاومتی-هوازی با 20% 1RM (10نفر) تقسیم شدند. در دو مرحله 12 ساعت از پیش از اولین جلسه و 48 ساعت پس از اخرین جلسه تمرینی، نمونه خونی تهیه شد. میزان NGR1 و IL-6 سرمی به روش کمی لومینسانس سنجیده شد.یافته ها: تغییرات درون گروهی سطوح سرمی اینترلوکین 6 در گروه BFR و 80%1RM کاهش معنادار داشت (00/0P=) اما در گروه 20%1RM از نظر آماری معنادار نبود (29/0P=). آزمون آماری آنوا معنادار بود (00/0P=). نتایج تست تعقیبی توکی نشان داد که بین گروه های BFR و 20%1RM (00/0P=)، 80%1RM با 20%1RM (007/0P=) اختلاف معناداری وجود دارد. تغییرات درون گروهی نروگلین در گروه BFR، 80%1RM، 20%1RM معنادار بود و سطح معناداری آنها به ترتیب عبارت است از (001/0P=)، (002/0P=) و (007/0P=). آزمون آماری آنوا معنادار بود (00/0P=). نتایج تست تعقیبی توکی نشان داد که بین گروه های BFR و 20%1RM (00/0P=)، 80%1RM با 20%1RM (038/0P=). اختلاف معناداری وجود دارد.نتیجه گیری: تمرینات محدودیت جریان خون با بهره گیری از مکانیزم های مختلف توانایی اثرگذاری بیشتری بر میوکاین ها، سایتوکاین ها و عوامل رشد عصبی را داراست.

کلیدواژه ها:

تمرین با محدودیت جریان خون ، نوروگلین1 ، اینترلوکین6

نویسندگان

زینب رضایی

کارشناس ارشد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

امیر رشیدلمیر

دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

رضا باقری

کارشناس ارشد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران