مراقبت سلامت مبتنی بر واقعیت مجازی: ملاحظات اخلاقی و الزامات ایمنی

مقدمه:در طول سال های اخیر با پیشرفت فن آوری، برنامه های واقعیت مجازی (R v،)با شبیه سازی تعاملی محیط واقعی به عنوان یک ابزار کاربردی عملی در حوزه های متعددی من جمله بهداشت و درمان به کار گرفته شده است. علیر غم مزایای حاصل از بکارگیری فناوری، خطرات مرتبط با ورود آن نیز وجود دارد. شناخت و رعایت الزامات ایمنی از موارد بسیار مهم در بکارگیری فناوری های نوظهور می باشد. لذا مقاله حاضر به دنبال بررسی الزمات ایمنی و ملاحظات اخلاقی در بکارگیری فناوری واقعیت مجازی در درمان بیماران است.روش بررسی: این مقاله مروری به بررسی مقالات در حوزه پزشکی از طریق جست وجوی کلیدواژه اصلی واقعیت مجازی در ترکیب با واژه های درمان های پزشکی، الزامات ایمنی و ملاحظات اخلاقی در پایگاه داده های Direct Science ،Scholar Google و PubMed بدون در نظر گرفتن سال انتشار آنها پرداخت.یافته ها: از عمده ترین موارد توسعه این فناوری در درمان های روانپزشکی، فوبیا و اضطرابی، توانبخشی، فیزیوتراپی و کاردرمانی می باشد. براساس نتایج مطالعات، هر یک از کاربران در مواجه با برنامه های VR ممکن است با عوارض جانبی متفاوتی از جمله شبیه سازی بیماری یا مجازیزدگی و اثرات جانبی ادراکی- حرکتی، همچنین وابستگی به گیم های درمانی روبه رو شوند. بر همین اساس، توجه به الزامات ایمنی مانند درمان تحت نظر متخصصین و ایجاد پارامترهای ایمنی مانند توجه به ویژگی های فردی (سن، جنس) و منحصر به فرد (سابقه بیماری حرکت، تفاوت های روانشناختی افراد) ضروری است. علاوه بر آن آموزش و آماده سازی کاربران همراه با حساسیت آگاهانه نسبت به آسیب پذیری بیماران خاص از جمله احساس ناخوشایند و اضطراب در استفاده از هدست های واقعیت مجازی، ظرفیت یادگیری، استعداد ابتال افراد به عوارض جانبی، طول مدت درمان باید در نظر گرفته شود. از بعد مسایل اخالقی بیماران و درمانگران می بایست از خطرات احتمالی آگاه باشند که به دنبال آن تصمیم گیری منطقی جهت بکارگیری ایمن و موثر و به حداقل رساندن وقوع عوارض جانبی آن در مراحل اولیه توسعه برنامه صورت گیرد. با توجه به عوارض جانبی بالقوه برنامه های VR ،نباید قبل از تست و ارزیابی تخصصی و تایید اعتبار و دریافت آموزش های الزم به عنوان ابزار درمانی در دسترس بیماران قرار گیرد. استفاده آگاهانه و محتاطانه از این تکنولوژی، نیازمند برنامه های مدیریتی و نظارتی است. درنهایت اینکه مسیولیت افراد مشارکت کننده در درمان بیماران نیز به منظور پاسخگویی در صورت بروز مشکل باید مشخص گردد.نتیجه گیری: مدیریت پیامدهای بهداشتی و ایمنی در بکارگیری برنامه های درمانی VR جزء موارد مهمی است که باید به آن توجه بیشتری شود. انجام مستمر مطالعات تجربی و استفاده از نتایج آن در ایجاد دستورالعمل های راهبردی مناسب در مورد استفاده درست از این فناوری و تهیه محتوای استاندارد ضروری است. از طرفی گسترش برنامه های VR در سطح جهان، توسعه و بروزرسانی قوانین، استانداردها، پروتکل های اجرایی و سیاست های مناسب در مورد استفاده از این فن آوری را در سطح ملی امری اجتناب ناپذیر می نماید

کلیدواژه ها:

فناوری ، واقعیت مجازی ، ملاحظات اخلاقی ، الزامات ایمنی